بازگشت به سیاست فشار حداکثری یا برقراری صلح از طریق قدرت

“الیز استفانیک” گزینه ی ترامپ برای سمت سفارت آمریکا در سازمان ملل، در یک توییت نوشت: “آمریکا آماده ی بازگشت به سیاست فشار حداکثری رئیس جمهور ترامپ علیه ایران است.
برای مدت طولانی، دشمنان ما به خاطر ضعف دولت جو بایدن و هریس، جسورتر شده‌اند.
با رئیس‌جمهور ترامپ، صلح از طریق قدرت برگشته است.
از قضا، چند وقت پیش ولودیمیر الکساندرویچ زلنسکی رئیس جمهور اوکراین عین این عبارت را در پیام تبریک خود به انتخاب مجدد ترامپ به گونه ای دیگر پیش کشاند وی گفته بود : قدردان تعهد رئیس‌جمهور ترامپ نسبت به رویکرد «صلح از طریق قدرت» در امور جهانی هستم. این دقیقا، همان اصلی است که به‌ویژه، صلح در اوکراین را نزدیک‌تر می‌سازد.
البته، آنچه تجربه نشان داده است مبتنی بر شکست سیاست فشار حداکثری ترامپ در قبال ایرن است که در واقع شرح حکایت آن را بهتر می توان در توئیت دکتر عراقچی وزیر امور خارجه کشورمان در شبکه ایکس دریافت: “احیای دوباره ی نسخه ی اول این سیاست «فشار حداکثری» لاجرم با «مقاومت حداکثری» مواجه شد و نهایتاً به «شکست حداکثری» برای آمریکا منجر گردید.مدرک می‌خواهید؟ به عنوان فقط یک مثال کافی است وضعیت برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران را قبل و بعد از به اصطلاح سیاست «فشار حداکثری» مقایسه کنید. تلاش برای اِعمال «نسخه دوم فشار حداکثری» تنها به «نسخه دوم شکست حداکثری» منجر خواهد شد. ایده بهتر آن است که «عقلانیت حداکثری» را امتحان کنید – به نفع همه است.
البته، منطق پشت استدلال دکتر عراقچی را، کامالا هریس در مناظره اش با ترامپ (نقل به مضمون) خیلی شفاف و بی پرده بیان نمود؛
“فشار حداکثری موجب شد که ایران احساس خطر بیشتری بنماید و در لاک تدافعی قرار بگیرد و تنها در این وضعیت دشوار روی توانایی های خود حساب باز کند و در همین راستا به تقویت نیروهای نیابتی اش روی بیاورد و این مساله موجب شعله ور شدن آتش جنگ در منطقه و از بین رفتن امنیت اسرائیل بشود همچنین “کامالا هریس” مدعی بود سیاست فشار هوشمندانه ی دولت بایدن در قبال ایران، تمام راه های برون رفت از بحران تحریم ها را مسدود و موجب انزوا و انفعال تهران گردید.
به هرحال آن چیزی که اکنون می تواند در رابطه ی جدید ایران و آمریکا از بازگشت مجدد ترامپ به کاخ سفید تصور نمود در وهله نخست پیشبرد سیاست های امپریالیستی ایالات متحده در منطقه از طریق تحریک و فریب دادن متحدین خود بواسطه ی منزوی کردن ایران و نیز بیرون آوردن اسرائیل از مخمصه ی جنگ غزه است که توامان با سیاست چماق و هویج پیگیری خواهد شد چون استدلال دکتر عراقچی و تحلیل کامالا هریس هریس در مورد نقش، کارکرد و فرجام سیاست فشار حداکثری بدرستی، هم منطقی و هم به واقعیت نزدیکتر است چون به نظر می رسد که طرح مجدد آن توسط تیم ورک دولت جدید ترامپ، صرف اولتیماتوم و نعره کشیدن در رینگ مبارزه است تا اجرای فنون تاثیرگذاری که منجر به ضربه ی فنی ایران می شود